Toen en nu…
In 1900 was Genk nog een dorp met weinig inwoners, omringd door heide. De vondst van kolen ‘het zwarte goud’ veranderde alles en maakte van Genk in zeer korte tijd een stad met een enorme verscheidenheid aan nationaliteiten.
In 1919 werd ons huis gebouwd en er zijn sinds die tijd tal van verschillende bewoners geweest. Op de foto hierboven (rechts) ziet u hoe het huis er in 1919 uitzag. Om de talrijke kinderen van de mijnwerkers onderwijs te geven vestigden zich o.a. een tijdlang de Broeders der Christelijke Scholen in dit huis.
In 2014 mochten wij het kopen van een familie die hier ruim 50 jaar heeft gewoond. Meneer was ingenieur bij de mijn en samen met zijn echtgenote brachten zij hier hun 7 kinderen groot. Alle borduurwerken in het huis zijn van de zeer kundige hand van madame. Een aantal van deze kunstwerken mochten hier achter blijven. Ze hangen aan de wanden (ook in de B&B) als een eerbetoon! In het trappenhuis hangt een heel groot borduurwerk. Madame vertelde dat ze het eigenlijk niet zo mooi vond omdat het uit één kleur bestaat. “Maar,” zei ze “als je ergens aan begint moet je het afmaken.” Een wijze levensles. Als we er langslopen moeten we daar nog vaak aan denken en dàt maakt nu net dat borduurwerk voor ons zo mooi.
Na de aankoop in juli 2014, begonnen de grote werken in de tuin en in januari 2015 een grondige renovatie van het huis. We woonden als gezin 1,5 jaar in de veranda van 36m2 die aan het huis vast zit. Daarna werd het huis beetje bij beetje bewoonbaar. Van buiten zag de veranda er uit als ‘een frietkot’ zoals een voorbijganger het noemde. Maar van binnen hadden wij er ons eigen kleine mini-huisje van gemaakt. “Een echt IKEA huisje” zoals iemand die op bezoek kwam het noemde.
Er was nog net een plekje in de muur over voor een kattenluikje. Een lief poesje kon er nog wel bij.
We hebben zoveel foto’s en zoveel herinneringen aan deze jaren, dat we er voor ons gevoel wel een boek over zouden kunnen schrijven!
Wisten we waar we aan begonnen? Absoluut niet! Dankbaar dat we zijn begonnen? Absoluut! We zijn ook heel erg dankbaar voor de fantastische hulp en steun van familie en vrienden tijdens deze periode.
Mocht het u op de foto’s zijn opgevallen dat onze tuin grotendeels nog een ‘onbeschreven blad’ is, in plaats van gevuld met heel veel groene blaadjes, dan heeft u dat goed gezien! We dromen nog van die bloemrijke tuin en de scharrelende kipjes. De gezellige potjes met opbrengst uit de eigen moestuin zullen ook nog wel even op zich laten wachten.
Zoals een Frans gezegde zegt ‘Petit à petit l’oiseau fait son nil – beetje bij beetje bouwt de vogel zijn nest’.
We zijn blij dat de grote verbouwing van ons nest nu klaar is. De tuin hopen we ‘beetje bij beetje’ aan te leggen. Het moestuinbed laat dus nog even op zich wachten, maar uw bed staat opgemaakt voor u klaar!
(En de koffie ook!)